2011/2012 - Rondreis Noord-India

Op 24 december 2011 nam ik ’s morgens vroeg het vliegtuig richting Delhi in Noord-India. Dit keer zonder Tv-ploeg of vriendin, ik ging 16 dagen het avontuur tegemoet met 5 onbekende vrouwen. Geen luxe rondreis via reisorganisatie Fox met een eigen 2-persoonskamer, maar koos ik voor Shoestring met meer vrijheid in het programma, maar moest ik wel een kamer delen met een onbekende vrouw.

Het werd een bijzondere rondreis. Ik heb iets gedaan dat verboden is, ik ben een attractie geweest en heb spannende momenten beleefd. Ik heb mij verbaasd over de gewoontes van de Indiërs, maar ook zeker genoten en mooie indrukken opgedaan.

Op het vliegveld In Delhi maakte ik kennis met mijn kamergenoot. Na aankomst in ons hotel heb ik gelijk het handboek ‘hoe om te gaan met een aparte kamergenoot’ gedownload via mijn smartphone. Helaas heb ik er veel gebruik van moeten maken.

We hadden een ruime touringbus tot onze beschikking. Ik zat de hele reis voorin, zo had ik goed zicht op alle mislukte inhaalpogingen van de chauffeur en de spannende momenten dat het inhalen net goed ging. Gewoon flink (blijven) toeteren als je er langs wilt. Soms kwam er onderweg een olifant van rechts, een kameel van links en stonden we even stil als een loslopende heilige koe op het midden van de weg net van zijn uitzicht wilde gaan genieten.

Het uitzicht

We reisden van Delhi naar Agra. We bezochten de Taj Mahal, het gigantische Rode Fort en de bazaars van de stad. In alle vroegte vertrokken we naar Fatehpur Sikri, een verlaten keizersstad en zagen we de indrukwekkende moskee, de Buland Darwaza.

In Jaipur was het een heksenketel van knetterende brommertjes. Ik bewonderde de ‘Roze Stad’ met zijn sprookjesachtige paleizen en bezocht het City Palace. Keek ik mijn ogen uit bij de Apentempel bij Galta met de vele loslopende apen en een heilige bron en later in het programma de rattentempel in Bikaner. Wat was ik blij dat ik mijn sokken aan mocht houden, terwijl ik duizenden ratten over de grond zag lopen en in de muren zag verdwijnen.

Ik bezocht vele paleizen en tempels en maakte mooie wandelingen door woonwijken. Ook een bezoek aan een echte Indiase film in de cinema heb ik niet overgeslagen.

Na Jaipur reisden we via Pushkar naar Udaipur en zagen we midden op het schilderachtige Pichola-meer het hagelwitte Lake Palace. Op de rit naar Jodhpur brachten we een bezoek aan één van de mooiste jain-tempels van India, de monumentale Chaumukh-tempel van Ranakpur. En viel de ‘blauwe stad’ alleen op, als we vanaf het fort van het uitzicht genoten.

We zagen via de rit met de jeep een geitenhoeder met aanhang, werd ons ’s morgens opium aangeboden, en werd gedemonstreerd hoe de vloerkleden en het aardewerk worden gemaakt.

Van Bikaner reisden we naar Shekhawati, een regio die bekend staat om haar prachtige beschilderde huizen en eindigen onze reis weer in Delhi.

Overdag was het ongeveer 20 graden. Wat was ik blij dat ik ’s avonds bij het diner mijn trui en winterjas aan kon doen, als we op een dakterras van een hotel of restaurant van de smakelijke Curry’s en het mooie uitzicht genoten.

Vreemde geluiden

Natuurlijk schrok ik ’s morgens vroeg na onze eerste nacht in India. Er stonden twee Indiërs op de deur te bonken om hierna onze kamer binnen te stormen en uit te leggen hoe laat we die ochtend op moesten van onze gids. Hierna ging voortaan ‘s avonds de knip op de deur. De rest van de reis heb ik mij altijd veilig gevoeld waar ik ook was.

Ik heb mij niet geërgerd aan het feit dat ik telkens een stukje bed miste voor mijn voeten, er soms een douchekop ontbrak, een echte straal water of warm water. Dat hoorde gewoon bij dit grote avontuur. Wel vond ik het apart om ’s morgens vroeg regelmatig door rochelende mannen gewekt te worden, rinkelende telefoons in het hotel, mijn kreunende kamergenoot of spelende duiven in plaats van het kakelende geluid van mijn eigen wekker.

Rijk en arm

Wat mooi om te ervaren dat respect hoog in het vaandel staat. De Indiërs zijn vriendelijk, gastvrij en behulpzaam. Onze gids Lokendra heeft goed voor ons gezorgd, dat heb ik als zeer prettig ervaren. Hij heeft ook echt geprobeerd om in het Engels met een zwaar Indiaas accent mij af en toe wat te vertellen. Hoe rijk heb ik mij gevoeld toen hij begon over zijn salaris. En hoe opgelaten voelde ik mij telkens als kleine kinderen en oudere mensen in kapotte kleding en op blote voeten kwamen bedelen.

Als ik hoor hoe gelukkig en tevreden de mensen zijn in die omstandigheden, kunnen wij daar nog iets van leren. De zeurcultuur waarin wij leven, het klaagzang als de trein eens 5 minuten te laat is. Maar ook de vanzelfsprekendheid dat je thuis elektriciteit, warm water en (nieuwe en schone) kleding hebt.

Je staat er misschien bijna niet bij stil, totdat je zo’n land bezoekt. Een tevreden meisje was ik al. Maar ik zou het heerlijk vinden als ik dat vrije gevoel van de Indiërs ook een beetje mee kan nemen naar Nederland. En dan bedoel ik uiteraard niet de plassende mannen in een winkelstraat…….

Foto's

Aantal bezoekers: