2008 - Rondreis Indonesië

 

Na een reis van ongeveer 19 uur, met een tussenlanding in Hongkong, komen we aan in Jakarta. Het wordt een rondreis met veel bezienswaardigheden, slapen in de touringcar, lekker eten, rondkijken achter de cameralens en leven uit de koffer.
Ik pin voor de eerste keer in mijn leven een miljoen. Dat voelt lekker al zijn het Rupiahs. Ik zie veel mensen op kleine motorfietsen rondrijden. De tweebaansweg wordt gebruikt als driebaansweg en ze rijden hier links. Maar toch gaat het allemaal goed. Ik denk dat ze hun motorrijbewijs gratis bij een pakje boter hebben gekregen. Zonder examen of rijles kun je daar volgens mij een rijbewijs kopen, als je maar een helm draagt.

We krijgen Chris toegewezen als onze enthousiaste, actieve en goedgeorganiseerde Nederlandssprekende reisleider. Met een grote glimlach vertelt hij ons over de dagelijkse Wake Up Call van 6.30 uur. Dat wordt wennen, als niet ochtend-meisje. Het komt snel goed als ik ’s morgens de toast en hagelslag zie liggen naast de rijst, kip en ondefinieerbare groentes.

We komen in gebieden waar bijna geen toeristen zijn. Veel inwoners glimlachen en zwaaien naar ons. Ja, rood haar en lange benen. Dat is zeker bijzonder. Chris vertelt over kleine en grote muggen. Tegen die kleine muggen kan ik mij insmeren en tegen die grote muggen bij de bezienswaardigheden roep ik gewoon 10 keer achter elkaar ‘no thank you’!!
Na de voorstelling in de muziekschool krijgt het publiek de kans om zelf muziek te maken met een traditioneel muziekinstrument. Ook zingen de Javaanse kinderen een Nederlands liedje. Uiteraard zetten onze Nederlandse dames gelijk de 2e stem in en volgt de microfoon al snel. Ik koop 2 wajang-poppen, ik ben er gelijk helemaal weg van.

We gaan uit eten in een echt Indonesische restaurant. Ik bestudeer de menukaart en bestel iets met nasi en kip. De groep schiet in de lach als ze mijn gezichtsuitdrukking zien, op het moment dat een gefrituurd mager vogeltje op mijn bord wordt geserveerd. Wegvliegen kan hij niet meer, maar zoiets opeten…..

Dag 5 t/m 7: Ik vraag hem ten huwelijk
We ontvangen thee en spekkoek tijdens de treinreis. Onze reisleider tipt ons om onderweg de deur naar buiten toe open te gooien. Verbaast kijk ik mijn vriendin Annemieke aan. Dit gaat een spannende reis worden!! De mannen laten zich dit geen 2e keer zeggen en lopen gelijk de gang in. Bij het station wachten vele bedelende kleine kinderen op de reizigers. Wie het hardste kan schreeuwen lijkt het wel. We delen pennen, snoepjes en zeepjes en shampoo van het hotel uit.

Ik kleed mij om voor een duik in het zwembad bij het hotel met uitzicht op het strand. Na 5 minuten vechten met het slot geef ik het op. Gelukkig staat Annemieke in de gang en gaat op zoek naar een handige man. Ik pak mijn chips en boek en zoek het balkon op. Onverwachts staat er een Javaanse jongen in mijn kamer, terwijl de deur nog op slot zit. Komt hij misschien uit een verborgen kast in mijn kamer? Hij was blijkbaar door het doucheraam geklommen. Bij terugkomst van het zwembad is het tijd voor een totale lichaamsmassage. Een oud klein vrouwtje gaat deze uitdaging aan op mijn bed.

Helaas komen er 's morgens maar 10 waterdruppels uit mijn douchekraan. Net iets te weinig om heerlijk fris mee wakker te worden. Na het ontbijt springen we op deze warme en zonnige dag op de fiets. In het vissersdorp worden we vaak enthousiast begroet. We leren dat we met een steen onze fiets zelf kunnen maken. Gewoon hard tegen de kettingkast slaan. Maar wat gaf die klapband onderweg een flink geluid zeg.

Na het diner lopen we richting de supermarkt. Gelukkig ben ik niet de enige die van snoep en chips houdt. Een man komt mijn vest brengen die ik had laten liggen in het restaurant. Wat attent! Ik heb hem direct ten huwelijk gevraagd. Ik bloos, want deze Javaanse man begreep direct wat ik vroeg. Oeps..

Om 5.30 uur gaat de wekker, we gaan een lange boottocht maken. Het wordt een lange tocht zonder zon, mooi uitzicht, veel wind en een luidruchtige motor. Gelukkig mag ik van iemand een vest lenen.
In het volgende hotel probeer ik de douche uit. Deze warme stortbui voelde heerlijk aan.

We gaat naar een Ramayana voorstelling in een buitentheater. Op papier wordt een uitleg gegeven over het liefdesverhaal. Ik lees over begeren, eed, afsnijden van een geslachtsdeel, ontvoering, magie, strijd, kuisheid en geliefden. Ik ben benieuwd naar de uitvoering.

Dag 8 t/m 10: zonsondergang en paarden
Ik stap in de becak, een eenpersoons fietstaxi. Mijn chauffeur probeert mij met veel enthousiasme in het Indonesisch wat te vertellen over de omgeving. Omdat ik in het Engels antwoord, stopt hij maar met zijn verhaal. We gaan kris kras door het drukke verkeer. Annemieke wordt door andere toeristen bij een aantal bezienswaardigheden op de foto gevraagd. Wij fotografen "stiekem" de inwoners van Indonesië, maar andersom zijn wij blijkbaar ook bijzonder.

Helaas hoor ik dat tijdens onze rondreis een aantal van onze groep ziek is geworden. Ik ga maar even niet in op de details. Erg vervelend. Gelukkig is door veel chips te eten en thee te drinken mij dit bespaard gebleven (laten we het hier maar op houden). In Indonesië is naar een toilet gaan, goed voor de kuiten (Franse toilet). Je went er uiteindelijk wel aan, gewoon niet vergeten zelf toiletpapier mee te nemen en een flesje handreiniger.

Gelukkig komen we in actie. We gaan richting de kraterwand. Ik kies samen met Annemieke en Arianne voor vervoer per paard. De rest loopt er naar toe. Het kost mij even om uit te puzzelen hoe ik die lange benen over dat kleine paardje heen krijg. Annemieke rijdt zonder begeleiding de berg op. Mijn begeleider glimlacht naar mij (of lacht hij mij nu gewoon uit?) en het paard klimt moeizaam omhoog.

's Middags brengen we een bezoek aan een specerijenplantage. We mogen alles proeven. Een man die voor mij door de struiken loopt, loopt tegen een mega grote spin aan. Wat ben ik blij op dat moment. Ik sta gelijk stil. We worden getrakteerd op een Indonesische dansvoorstelling van de kinderen van het weeshuis. De mannen krijgen een zelfgemaakte kroon op en de dames een bloem in hun haar. We krijgen een hapje en een drankje en worden op de dansvloer verwacht om gezamenlijk te dansen op.. Frans Bauer. Omdat niemand mij zal geloven in Nederland, heb ik het op film vastgelegd. 

Dag 11 t/m 17: op weg naar het paradijs
Onze reisleider krijgt onze groep met wat extra Rupiahs eerder op de boot naar Bali. Dit geldt helaas niet voor onze bus en koffers. Maar na 4,5 uur geduldig wachten in de haven gaan we toch op weg. Is dit het eiland om naar ontvoerd te worden door mijn toekomstige leuke man voor een romantische huwelijksreis? De onvergetelijke hagelwitte stranden, de zon en de vele palmbomen. Eerst maar eens het luxe resort  uitproberen aan het eind van deze rondreis.

We brengen eerst de nacht door in een cottage in koloniale stijl. Door de zware houten deuren van mijn cottage, krijg ik het gevoel dat ik midden in de film Indiana Jones and the Temple of Doom terecht ben gekomen. Er ligt een mooie bloem op mijn bed, maar Harrison is helaas nergens te vinden. Mijn badkamer is in de open lucht gebouwd omringd met veel groen. Kleine beestjes staren mij aan als ik al zingend mijn haar was.

In Bali zijn bloemen geliefd bij de Balinezen. Verse bloemen zijn hier nodig voor de offertjes en in bijna alle tempel rituelen en ceremonies. Bij het shoppen kom ik veel offertjes tegen op de grond en probeer deze te ontwijken. Ik koop mooie schalen op de markt. Afdingen is hier een sport. Een Balinees is zelfs zwaar teleurgesteld als je zijn spelletje niet meespeelt. Gelukkig heb ik Arianne in de buurt die dit spel graag speelt. Helaas hebben de schalen de reis niet overleefd. Annemieke is deze dag inspiratie opdoen in de vele galeries in het dorp.

Onderweg in de bus ontvang ik een SMS van een vriendin met de aankondiging dat ze gaat trouwen. De hele groep leeft gelijk mee als ik enthousiast dit leuke maar onverwachtse nieuws aan Annemieke vertel. Wat voor jurk gaat het worden? Wat voor jurk ga ik zelf kopen? En wat voor soort vrijgezellenfeestje gaan we organiseren?

Alcohol wordt zelden gedronken in Indonesië. Dat haal ik in Nederland wel weer in, maar een vakantie zonder dansen!! We lopen na het diner een café binnen met reggaemuziek. Ik houd mijn benen niet stil en kom met Annemieke en Philip direct in beweging op de dansvloer.

We nemen snel afscheid van onze reisleider en ruilen hem in voor een verstaanbare, vrolijke en begrijpelijke gids. We brengen een bezoek aan de Tampak Spring. Aan deze heilige bronnen wordt een geneeskrachtige werking toegeschreven. Ik was op verzoek drie keer mijn gezicht en wacht geduldig af hoe jong ik er uit ga zien.

Het is tijd geworden om naar ons laatste "paradijs" te gaan. 2 dagen vrij voor ons vertrek: heerlijk uitslapen, shoppen en zonnen en zwemmen bij het stand of het zwembad. Ik heb weinig zicht vanuit het zwembad op het vele groen en de andere kamers vanwege een verbouwing.

Annemieke en ik boeken een excursie naar het apenwoud. Ik koop een zakje nootjes en houd mijn rugzak de rest van de wandeltocht dicht. We krijgen 2 gidsen mee, want we zijn met 6 deelnemers. Ik voel direct iets warms en harigs in mijn nek. Er trekt ook een aapje aan mijn korte broek voor wat aandacht. De nootjes zijn al snel op. Een aapje was zo slim om het hele pakje Sultana's uit de handen van Annemieke te grijpen. Hij ging ontspannen verderop aan de lunch.

We gaan met badkleding en liters water en zonnebrand op zoek naar de hagelwitte stranden. Een aantal bootjes op het zand, wat "muggen" maar verder is het erg rustig op het strand. Na het diner de laatste avond besluiten we een volledige lichaamsmassage te nemen. De vrouwen en mannen worden in een aparte ruimte gevraagd zich uit te kleden. De Balinese vrouwen giebelen wat en geven onze kuiten heel veel aandacht. Als gevoelig typje ben ik de enige die af en toe vraagt of het wat zachter mag.

De koffer is ingepakt, tijd voor de lange terugreis. Gelukkig zit ik in het vliegtuig aan het zijpad. Een goede vriendin komt mij 's morgensvroeg ophalen van Schiphol. Ze trakteert mij op een Hollands bakkie thee en 's avonds op een typisch heerlijke Hollandse hap.

Ik heb een mooie rondreis achter de rug. Een leuke groep, veel indrukken opgedaan en een ervaring rijker. Wat heerlijk om 2,5 week rustig aan te doen in mijn hectisch leven.