Geniet en laat los

Loslaten is omkijken zonder spijt, vooruitkijken zonder verwachting en ervaren in het hier en nu. (Chinees spreekwoord).

Het lijkt zo enkelvoudig als ik er over lees of bepaalde mensen observeer. Waarom vind ik het loslaten van iets of iemand dan soms zo moeilijk? Vind ik het makkelijker om veel in mijn leven voor altijd vast te houden omdat het zo veilig en vertrouwd aanvoelt? Wat houdt mij eigenlijk echt tegen om bepaalde dingen los te laten?
Dagelijks loop ik mijn bijkeuken in om wat te pakken. Het wordt tijd om alles eens goed te bekijken. De spullen staan niet in de weg, maar het wordt tijd om ruimte te maken voor nieuwe dingen.

Ik trek na 7 jaar het krat met de spullen van mijn  overleden broertje van de hoogste plank. Veel mooie en wat onplezierige herinneringen komen direct boven drijven. Ik vraag mij af wat ik met deze spullen wil doen. Eddy heeft er niets meer aan en ik doe er niets mee. Wat gebeurt er als ik dit loslaat? Het voelt zo dubbel. Ik voel mij toch een beetje schuldig, alsof ik hiermee een beetje zijn bestaan ontken door de spullen zo "gemakkelijk" weg te geven. Ik bewaar de persoonlijke spullen, zoals zijn foto en boeken. De rest gaat in een krat voor het goede doel.
Ik blader wat door mijn agenda’s heen die ik al vanaf 1997 bewaar. Hoe toepasselijk, op de achtergrond hoor ik de Cd-wisselaar overgaan naar jaren 80 muziek. Ik kom mijn avondvierdaagse medailles tegen. Wat was ik sportief vroeger. Ik besluit volgende week een wekelijks bezoek te brengen aan de sportschool. De plattegrond van Utrecht uit 1996 gaat in de vuilniszak. Hij is nog te jong om af te geven bij een museum. Ik heb nu 6 kratten vol met spullen. Nu wordt het tijd om een keuze te maken van een goed doel.

Vriendschap, samen plezier maken, dingen delen en elkaar steunen in goede en slechte tijden.

Je hebt vrienden in alle soorten en maten en dat geldt ook voor mij. Maar wat doe je als een vriendin of vriend een andere invulling geeft aan de vriendschap? Bij een uitspraak dat je een hele goede vriendin bent, schept dat andersom ook een verwachting. Deze vriendschap was al vanaf de start uit balans, maar ik heb nooit willen loslaten. Iemand die je al zolang en ook erg goed kent zelfs die laat je toch nooit los wat er ook gebeurd! Ik ben er toch van teruggekomen. Het deed pijn en de teleurstelling was groot. Soms is het goed te kijken en te voelen wat de vriendschap je (nog) brengt, maar zeker niet om alles op een weegschaal te leggen. Op het moment dat ik dit schrijf ontvang ik toevallig een Hyves-bericht van R over dit thema. Het bericht gaat over mensen die met een bepaalde reden in je leven komen voor een deel van je leven. Dat houd ik in mijn achterhoofd en laat de gedachte los dat deze vriendschap voor altijd was.

Ik werk al jaren in het Officemanagement. Ik roep al een tijdje dat ik iets anders wil gaan doen. Na testen op het gebied van werkwaarden, management, competenties en groepsrollen is het tijd voor actie. Ik weet wat ik leuk en minder leuk vind. Nu vraag ik mijzelf de vraag hoe ik verder kom in mijn zoektocht. Houd ik vast aan zekerheid en wat ik nu ‘bezit’ en weet? Als ik verder wil komen zal ik mijn zekerheden toch los moeten (of eigenlijk willen) laten. Ik geef weleens aan dat ik een echte boogschutter ben: iemand met een optimistische instelling en altijd kijkende naar de toekomst. Heb ik een doel bereikt, dan stel ik onmiddellijk het volgende doel vast en begint daaraan te werken. Het leven is avontuur met telkens nieuwe uitdagingen en mogelijkheden om mij verder te ontwikkelen.

Dus is het beter voor mij om verder te kijken. Ik richt mijn pijlen op een andere toekomst op het werkgebied. Nu alleen even nog even kijken hoe ik verder wil.

Loslaten: een terugkerend thema in mijn leven. Maar naar mate ik ouder word, merk ik dat het wel steeds wat gemakkelijker wordt. Ik heb van weinig spijt in mijn leven, maar ik wil en kan niet leven zonder verwachtingen. Dan af en toe toch maar vasthouden.....