Een bijzondere rol in een speelfilm

Op zaterdagmiddag sta ik tussen een aantal homoseksuele mannen te dansen in een club in Amsterdam. Er wordt om stilte gevraagd, de camera staat aan en actie! Ik kom in beweging. 

Ik had mij voorgenomen deze zaterdag uit te slapen en wat spullen te kopen voor mijn rondreis deze week. Het castingbureau hangt aan de lijn en vraagt of ik mee wil doen aan een Nederlandse speelfilm. Dan ben ik wel verplicht zwarte kleding te dragen en extra kleding en een ochtendjas mee te nemen. Op de set krijg ik een lekkere lunch. Vooruit, ik doe het en trek na het telefoongesprek direct mijn kledingkast open. 
Als ‘discomeisje’ zie ik vooral veel vrolijk gekleurde kleding hangen. Dan trek ik maar de kledingkast open in mijn logeerkamer, daar bewaar ik kleding die na het opruimen ooit de stempel fout heeft gekregen. Onderop de stapel zie ik een leren broek liggen, die waren zo in in de jaren 80. Tot mijn verbazing pas ik hem na al die jaren nog. Ze had het over een laag uitgesneden T-shirt of blouse, die heb ik al snel gevonden. Met mijn rugzak vol vertrek ik ’s morgens vroeg met de trein richting Amsterdam. 

Ik word enthousiast verwelkomd in het naastliggende café van de club. Ik onderteken een contract en wacht met de andere figuranten op het moment dat we worden opgeroepen. De verwarming is uit en ik ben niet al te warm gekleed. Ik trek mijn jas weer aan. Een van de jongens is al aardig op leeftijd en aan een oog blind. Ik zie kettingen aan zijn broek hangen. Hij vertelt dat hij zich er op heeft gekleed en geeft spontaan een gratis lezing over SM. Ik grijp naar de pepernoten en zie dit met een grote glimlach aan. Hij draagt een strak T-shirt zonder mouwen over zijn stevige buik. De andere jongen doet zich heel straight voor en laat foto’s van zichzelf zien als beginnend model en acteur. Ik verdiep mij weer in mijn tijdschrift tot we na 2 uur opgeroepen worden voor de make-up. De trappen af de kelder in. De studio staat vol met camera’s en belichting. In een kleine rommelige kamer doe ik mijn jas uit. Ik word bekeken en goedgekeurd. De kleding, ketting en het haar zijn helemaal goed, alleen nog wat SM make-up. Wat moet ik mij daar nu bij voorstellen? Er worden foto’s van mij genomen en ik neem plaats op de stoel. De make-up visagist geeft mij een compliment dat ik zo rustig blijf en meewerk. Er wordt geglimlacht als ik binnen kom lopen, daarom besluit ik direct op zoek te gaan naar een spiegel. 

Van de opnameleider hoor ik wat precies de bedoeling is. Er wordt gevraagd wie homoseksueel is. Dat zijn maar 3 van de 10 figuranten. De film Meester’ gaat over Hero, een homoseksuele man die zijn hele leven lang al gefascineerd is door pijn en macht. Deze gevoelens heeft hij echter onderdrukt; hij schaamt zich en wil er niets mee te maken hebben. Dan ontmoet hij een man waar hij op slag verliefd op wordt. Als blijkt dat deze man als grootste wens heeft om onderworpen te worden slaat bij Hero de twijfel toe. Moet ons hoofdpersonage hier op in gaan? Gaandeweg de film leert Hero zichzelf en zijn manier van leven te respecteren. Sadomasochisme wordt in de film op een geheel vernieuwende en romantische manier verteld. 

Op de set wordt uitgelegd waar we moeten staan en doen. Een van de figuranten die al vaker heeft meegespeeld blijft bij de eerste take op zijn plek staan. Dat was niet de bedoeling. We kregen de opdracht zodra de acteur Hero de club binnenloopt achter hem langs te lopen richting de bar. Gelukkig zegt de opnameleider daar niets van. De acteur kan beter, dus gaat de opname over. Hij begint te vloeken dat hij wil eten en bijna te zwak is om te acteren. Ik hoor hem achter de gordijnen nog steeds vloeken en hoor "take 3". Na 6 opnames is het tijd geworden voor de lunch in het naastliggende café. De filmcrew krijgt een bord en wij mogen alles met de hand op eten. Ach, had ik maar actrice moeten worden. 

Nu komen de scènes waar ik voor gekomen ben. Dansen in een club. Ik sta vaak op de voorgrond en wordt niet naar achteren geplaatst. Wat vreemd om te oefenen zonder geluid. Direct dansen als groep en net doen alsof je veel plezier hebt. Gelukkig staan de 3 jongens waar ik ’s morgens mee aan tafel zat, naast mij. Dat maakt het iets gemakkelijker om je in je rol in te te leven. Het is erg warm tijdens het dansen onder al die lampen. Gelukkig bieden de productieassistentes steeds water aan en worden regelmatig de gezichten gepoederd. Met die dikke laag make-up is dat voor mij niet nodig. 
De laatste scene staat er op, het is tijd om de bijzondere make-up te verwijderen en naar de trein te strompelen. 

Ondanks het vele wachten tussen de scenes door en mijn pijnlijke voeten vond ik het een leuke ervaring om achter de schermen te kijken. Nu is het wachten tot het Nederlands Film Festival in 2011, dan wordt de film getoond. Ook wordt de film uitgezonden op Nederland 2 en ontvang ik de film thuis. Waarom ik meerdere kledingsetjes en een ochtendjas mee moest nemen blijft voor mij een raadsel. 
Nu is het afwachten, voordat ik zelf kan oordelen hoe goed ik was in de gay club in Amsterdam.