Via de Toppers naar Parijs

Het wordt tijd om mij om te kleden. Het is de bedoeling dat ik later vanavond als prinses ontvangen wordt in de Arena in Amsterdam. Ik ga op zoek naar mijn kroontje en cape. Gorden en Rene willen graag dat ik in het wit gekleed ga. Vooruit dan maar, weg met mijn rode haar. Ik ga voor wit! Nog even mijn nieuwe haar borstelen en ik ben er klaar voor. De andere meiden hebben er ook zin in. We poseren alle zes voor de camera en rijden naar onze gereserveerde parkeerplaatsen.

Ondanks de sterke wind en stapelbewolking, worden we enthousiast aangesproken en aangekeken zodra we door de winkelstraten naar de Arena lopen. Ja, dat witte haar maakt ons zeker tien jaar jonger. Heb ik eindelijk lang haar, zeur ik over mijn lange lokken die in mijn gezicht waaien. Het kroontje zit gelukkig goed vast.

Veel prinsen en prinsessen staan al in de rij voor de Royal Party. Af en toe zie ik iemand die vergeten is de dresscode te lezen op de uitnodiging. In het roze gekleed kan toch echt niet dit jaar.

Vorig jaar zaten we in de 2^e ring, maar we treffen het dit jaar met de kaartjes. We zitten op de 1^e ring met goed zicht op de entree waar de Toppers straks binnen rijden en ook op het podium en het grote scherm om alle liedjes goed mee te zingen.

Ik zwaai naar Maxima en Alex in de VIP-box. Wat leuk dat zij dit 3 dagen achter elkaar willen doen. Het feest kan beginnen. Ik probeer niet te hard en te vals mee te zingen, maar bij de liedjes van Andre Hazes kan ik mij niet beheersen. Van K3 heb ik gehoord, maar ik ken verder geen liedjes. Hét moment om voor iedereen wat drinken te halen. Al ben ik geen fan van Gordon, zijn ode aan zijn overleden moeder raakt mij wel. Hij zingt het lied met zoveel kracht en emoties. Op het grote scherm worden foto’s van haar getoond. Dat maakt je wel weer bewust van je eigen familiebanden en hoe blij ik met mijn eigen moeder ben. Dat ze minimaal 105 mag worden in een goede gezondheid.

Ik moet op de tijd letten. Niet zo lang geleden heb ik 2 dagen Eurodisney geboekt. Het was even slikken toen ik de tijden door kreeg. Er zit 1,5 uur tussen het eind van het feest en het moment dat de bus uit Utrecht naar Parijs vertrekt. Dat wordt spannend. De koffer heb ik in de kofferbak liggen inclusief hapjes en drankjes voor de lange busreis. Ik wens de andere prinsesjes nog een swingende avond toen, ik breng iemand thuis en rijd naar de opstapplaats toe. Gelukkig ben ik 15 minuten te vroeg, ik heb nog tijd over om mij om te kleden. De auto staat op een afgelegen onverlichte parkeerplaats. Ik twijfel of het verstandig is mijn broek uit te trekken en mijn pruik af te zetten. Ik kan er gelukkig wel om lachen, ik kijk een paar keer rond alsof ik iets illegaals aan het doen ben en verander binnen een paar seconden in kleding van een prinses in een avonturier.

We stappen in de bus en geven een signaal aan de chauffeur dat hij kan gaan rijden. Ik kan op adem komen, ik heb het gehaald. Maar wat gebeurt er nu? Ik kijk tijdens het kletsen naar buiten en zie allemaal prinsen in het wit lopen. Zie ik dat nu goed? De touringcar stopt naast de Arena en mensen stappen in met rugzak en slaapkussens. De chauffeur is zo aardig om ook nog mensen uit andere steden op te halen, voordat we naar Parijs rijden.

De koffer mag in een kluis in het hotel. Het is vechten om een plekje bij de wastafel in het damestoilet. Je wilt toch fris en fruitig Walt Disney Studios inlopen die dag. Maar wat een luxe, om de 10 minuten gaat een gratis bus van het hotel naar het park. In dit park ben ik nog niet eerder geweest. Ik kijk mijn ogen uit. Ik geniet van het stralende mooie weer. Ik schreeuw flink als ik the Twilight Zone Tower of Terror bezoek, we maken samen een duizelingwekkende val in de Vierde Dimensie. En wat leuk om muziek van Aerosmith te horen als we in de Rock ’n Roller Coaster alle kanten op draaien, loopings maken en plotseling tot stilstand komen. Bij een andere attractie is maar 15 minuten wachttijd. Helaas, dat valt tegen. Het waren minimaal 115 minuten, blijkbaar is er een 1 weggevallen op het display. Als we dat van te voren hadden geweten.

Op maandag brengen we voornamelijk een bezoek aan het Adventureland en Frontierland van Disneyland. We zien niet alles, want eind van de middag worden we terug in de bus verwacht.

Ik heb mij voorgenomen na mijn laatste busreis alleen nog weekendjes weg te gaan met een auto, vliegtuig of trein. En toch kies ik er weer vrijwillig voor om uren lang vast te zitten in een stoel. Als ik ’s nachts thuis kom, ben ik al snel weer vergeten dat we nog 2,5 uur in Nederland hebben rondgereden om iedereen veilig thuis af te zetten. Ik zet de wekker, morgen ga ik op kantoor met zonnebril achter mijn bureau aan de slag. Misschien ook weer een leuk fotomomentje.