zondag 23 juni 2013

Intervisie in het donker


Een geblindeerde kelder, 5 deelnemers en praten in kernwoorden. Ik ga deze uitdaging graag aan. Ik ben benieuwd wat deze opzet met mij doet en of ik mij kan concentreren en actief kan luisteren. Ik vind het spannend.

Afgelopen maart heb ik mijn training tot intervisiebegeleider afgerond. Ik heb geleerd en ervaren wat dit inspirerende instrument kan opleveren binnen een team. Je helpt in een veilige omgeving op een collegiale en professionele manier de andere deelnemer om tot inzicht te komen over werkgerelateerde situaties. Je geeft en ontvangt adviezen, feedback en leert van elkaar.
Ik werd mij er steeds vaker van bewust dat ik met open vragen meer bereik. Maar ook om nog meer te letten op lichaamstaal. Je herkent nog sneller eigen projecties en aannames en die van je omgeving. Het blijf een lastige materie.
Je hele lijf draagt de hele dag boodschappen uit en dat wil ik dan ook graag zien. Ik ben visueel ingesteld. Lichaamstaal is voor mij dan ook een belangrijk communicatiemiddel. Mijn ondersteunende armbewegingen horen daar nu eenmaal bij. Als ik telkens op mijn handen ga zitten als ik wat wil uitleggen ziet dat er ook niet zo leuk en enthousiast uit voor anderen. Ik ben benieuwd of ik dat onbewust uitzet in het donker.Ik ga het beleven.  

Ik meld mij aan bij Het Pauwerhuis en rijd richting de Prins op de Erwt in Zaandam. We maken met elkaar kennis en krijgen uitleg over de intervisiemethode Mapjem. In een treintje lopen we voorzichtig de geblindeerde ruimte binnen en nemen we een voor een plaats op de twee comfortabele bankstellen. Ik voel gelukkig een muur achter mij en hoor waar iedereen ongeveer in de ruimte zit. Het is stil, op de achtergrond hoor ik alleen het water door de buizen lopen.

De intervisiebegeleidster heeft een prettige rustige stem. Het kost mij moeite om mij te concentreren en niet af te dwalen. Ik doe mijn best. Er wordt weinig gesproken en alleen gebruik gemaakt van slechts enkele woorden. Je brengt een casus in en verwoord dit in een kernwoord en een emotie. Het advies geef je ook in één kernwoord, het is aan de deelnemer die de casus inbrengt hoe zij dit woord interpreteert.

Ik kijk welke adviezen (kernwoorden) bij mij binnenkomen en waarmee ik aan de slag kan gaan. Maar hoe veranker ik dan deze verandering? Dat het resultaat ook blijvend is. Ik zal vast wel af en toe in mijn oude gedragsgewoonten terugvallen. En dat is ook niet meer dan menselijk, toch? Ik kies voor een specifieke symboliek. Ik glimlach op het moment dat ik dit uitbeeld met mijn handen. Niemand ziet het tenslotte. Met dit cadeau loop ik tevreden de trap op naar een lichte ruimte voor de nabespreking. Ik vond het een bijzonder leerzame middag. Zelf zal ik dit bij een eventuele toekomstige intervisiegroep niet toepassen. Het was voor mij een eyeopener, ik ben een ervaring rijker. 

2 opmerkingen:

  1. Jolanda Linders23 juni 2013 om 19:05

    Heel apart...dank je voor de uitleg.
    Inmiddels deze middag al wat geoefend.
    Al was het niet in het donker.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bijzonder zeg! Grappig detail: in de audiowereld zijn 'speciale' oogmaskers verkrijgbaar (een soort slaapmaskers) waarbij je beter zou kunnen luisteren, en natuurlijk voor het blind testen van apparatuur. Zelf vind ik het bijzonder om tijdelijk gehoor of zicht 'kwijt' te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen