Vijftig plus en min

Posters aan de muur, een koffer met singles naast mijn platenspeler. Barbies op de plank boven mijn bed. Het was een tijd van huiswerk doen en groente eten met lichte tegenzin, sporten, buiten spelen en dromen. Ik woonde in die tijd rond mijn twaalfde in een flat in Utrecht samen met mijn broer en moeder.

Mijn wensenlijst werd steeds groter en ik bleef dromen. Als ik ouder ben dan heb ik een groot huis met een tuin en dieren om mij heen. Dan heb ik geen zorgen en kan ik doen wat ik wil. Toen vond ik mensen van dertig jaar oud en bij de leeftijd van veertig bejaard. Hoe grappig is het als je zelf ouder wordt, de leeftijd waarop je iemand oud vindt mee schuift. Dertig jaar, is dat oud? Nee voor mij niet. Alleen die ronde getallen daar heb ik nog steeds niets mee. Dat voelt voor mij alsof ik een hoofdstuk sluit, terug moet kijken en ik in een nieuwe fase in mijn leven kom. Onzin natuurlijk, ik weet het. Toch besteed ik hier meer tijd aan dan de tussenliggende jaren. Op mijn dertigste verjaardag had ik een zaaltje gehuurd op de Oudegracht in Utrecht om met vrienden, familie en collega’s al dansend hierop te proosten. Toen ik veertig werd had ik mijn huiskamer omgebouwd tot een jaren 70 disco met bijpassende kleding. Dat was toch wel leuk om te doen.

Meet and Greet
Ik had veel posters aan de muur toen ik dertien jaar was, maar zijn poster ontbrak op mijn muur. En dat terwijl ik in die tijd een koffer vol met posters uit de Hitkrant had verzameld. Hij was knap, sexy, maakte heerlijke muziek en hij kon goed dansen. Ik heb ooit één single van hem gekocht, dit was in 1982 “Cry just a little bit”. Wat heb ik deze single grijsgedraaid. Maar wat was ik teleurgesteld toen ik de prijsvraag voor een ‘Meet and Greet’’ niet had gewonnen. Na zesendertig jaar is die wens gedeeltelijk uitgekomen. Toen ik richting de concertzaal liep eerder dit jaar voelde ik mij heel even weer dat jonge meisje van toen. Ik moest om mijzelf lachen, laat ik nu een seconde vergeten zijn dat hij ook ouder is geworden. Daar stond iemand van rond de zeventig jaar oud. Maar wat heb ik genoten van het optreden. Deze wens kon ik van mijn bucketlist afstrepen. Shakin Stevens was goed bij stem, alleen die heupen zaten volgens mij wat minder los dan toen.

Dromen en wensen

Wensen had ik genoeg. Wat kon ik jaloers zijn op vrouwen met lang haar. Ik heb dit in de jaren kunnen loslaten, kort haar stond mij ook veel beter. Dat ik heel lang slank bleef en kon eten wat ik wilde dat was voor mij weer heel normaal. Hoezo dik worden van chips en patat? Ik werd al gewaarschuwd, wacht maar tot je dertig ben. Dát moment heb ik nog tien jaar kunnen uitstellen. Die opmerking begreep ik gelijk, toen ik op die leeftijd wat vaker op mijn weegschaal stond. Twee keer per week volleyballen vond ik vroeger heel normaal, pakte ik altijd de fiets of liep ergens naar toe. Ik moet er nu niet meer aan denken. Al zou het voor die paar kilo’s extra wel goed zijn als ik die drive nog had.

Nieuw inzicht en levenslust
Dit jaar (2019) word ik vijftig jaar jong. Zo voelt het ook echt, ik zeg dus ook expres niet vijftig jaar oud. Dat wordt zo’n moment van terugkijken op mijn leven. Ik kan nu al zeggen:  ja, ik ben al heel lang een tevreden mens. Ik heb tot nu toe gedaan wat ik wilde doen. Mooie ervaringen opgedaan en veel geleerd (meer dan mij lief is). Dat stoppen we maar in het vakje levenservaring. Ik voel mij te jong om te stoppen met het kleuren van mijn haar, maar te oud om nog nachten door te halen. Ik voel mij te jong voor de soos, maar te oud voor een bezoek aan een bardancing. Mijn batterij is iets sneller leeg, dus helaas moet ik vaker opladen. Maar aan de andere kant heb ik nu ook meer rust in mijn leven. Kon ik mij jaren geleden nog over een aantal zaken druk maken, dat kan ik nu sneller naast mij neer leggen. Dat geldt uiteraard niet voor alles. Want het leven begint toch pas bij vijftig?

Het leven begint pas
Oma ga ik nooit worden, maar ik neem genoegen met de rol van vriendin, partner en dochter. En dromen en wensen? Die heb ik nog steeds. Ze zijn dan wel wat aangepast in de jaren, maar dat vind ik logisch. Op mijn bucketlist staat bijvoorbeeld nog meer verre reizen maken. Dat gaat zeker lukken. Toch worden het minder concrete wensen (lees acties). Ik houd het nu meer op een goede gezondheid, een fijne relatie met René, plezier maken met vriendinnen en vooral genieten. Dat blijf ik doen tot en met de bingo in het bejaardenhuis samen met mijn grote liefde.
Ik zeg altijd, ik ben een veertigplusser en dan lieg ik niet. Maar als die vijf in de buurt komt, vergeef mij dan even een dagje van veel zuchten om aan het nieuwe getal te wennen.
Wie weet blijf ik vasthouden aan die ene zin als er gevraagd wordt naar mijn leeftijd. Ik ben een veertigplusser.