Getrouwd in Las Vegas (deel 3)

De vlucht ging door. De limousine arriveerde bij het hotel in Las Vegas, Elvis stond klaar in de Graceland Wedding Chapel. Het is gelukt, ik ben getrouwd met mijn grote liefde. We waren rondom kerst drie dagen in Las Vegas en we keken onze ogen uit.

Het was ongeveer 13 graden in Las Vegas. Ik keek naar mijn trouwjurk. Fijn, die cowboylaarzen, maar dat houdt mij buiten niet warm. Net voor de harde lockdown kocht ik een bijpassend warm jack. Ik oefende alvast mijn nieuwe handtekening en nam de documenten van het boekingsbureau goed door. De trouwkleding kon als handbagage mee net zoals onze eigen koffer en de stapel formulieren vanwege de coronamaatregelen. Geen grote koffer dit keer, maar keuzes maken. Het bleef spannend tot de aankomst in Las Vegas. Er vielen vluchten uit en wij hadden geen rechtstreekse vlucht.

Wat een opluchting, geen krijsende kinderen tijdens de heenreis. Dat ik mijn benen moest opvouwen, mijn Tv-scherm kapot was en ik alle toiletgeluiden en het babbelende lachende personeel meekreeg nam ik op de koop toe tijdens de tweede vlucht via Houston. De chauffeur bracht ons naar het hotel. De wekker in Nederland ging af om 5.15 uur en we zijn vervolgens 30 uur opgebleven.

Ik kwam een aantal bijzondere dames tegen achter de gokkasten. De volgende ochtend bij de speurtocht naar een lekker ontbijt zaten ze er weer. Of nog steeds? Een goed ontbijt: ik kon kiezen uit een broodje of donut met ei en spek of iets met bonen. Mijn keuze was snel gemaakt. Eén keer heb ik mij laten verleiden voor een Amerikaans ontbijt, hamburger en pancake. Ook dit zie ik weer als een unieke ervaring.

We keken onze ogen uit bij de verschillende hotels. Een winkelcentrum in de hotels, restaurantjes met zicht op de blauwe lucht, alsof ik weer even terug was in Italië eerder dit jaar. Je kon een gondeltocht boeken door het hotel The Venetian, wij kozen voor een drankje en hapje aan het water. Net echt en zo groots opgezet. Wat bijzonder toch die themahotels. Het gaat inderdaad 24 uur per dag door, overdag of ’s nachts, de sirenes van de politie of ziekenwagens waren goed hoorbaar. Ook keek ik niet meer op als ik hard geschreeuw hoorde vanuit mijn hotelkamer. Er kwam met meer dan honderd kilometer per uur een wagon langs in de achtbaan aan de buitenkant van hotel New York New York. En dat op een hoogte van ongeveer zestig meter.

We maakten een foto bij een van de meest beroemde borden ter wereld: welcome to Fabulous Las Vegas.  Al staat het oude bord uit 1959 officieel in een voorstad van Las Vegas, wat maakt het uit. We zagen de bergen, sportwagens, maar ook zwervers en dansende vrouwen die vergeten waren zich aan te kleden. What Happens in Vegas….

’s Avonds in het oude Las Vegas (Fremont Street) traden straatartiesten op en zag je een lichtshow gepaard met heerlijke jaren 80 muziek door de speakers.

En toen was het zover. De reden van ons korte bezoek naar deze leuke stad. We werden opgehaald met een witte limousine, we liepen langs de gokkasten naar buiten. Niemand viel het op.

Langs het gemeentehuis en dan op bezoek bij Elvis. Ik heb het over een “Las Vegas trouwjurk” en ook mijn man heeft oog voor detail. Een knipoog naar deze stad zie je terug in de binnenkant van zijn op maat gemaakte pak. De ceremonie werd vastgelegd op foto en film. We beloofden elkaar ‘never to leave you in heartbreak hotel with a suspicious mind.

Wat heb ik veel “Thanks” geroepen tijdens de fotorapportage buiten. Al die felicitaties. Wat leuk!

We vlogen terug via Chicago (dat was ongeveer 11,5 uur vliegen naar Schiphol). Slapen was er ook dit keer niet bij.  Het was vast de eerste vlucht voor de baby voor mij in de stoel. Het enige voordeel was dat de stoel niet in de slaapstand werd gezet. Helaas moeten we thuis vijf dagen in quarantaine. Er was genoeg lekker in huis en die coronakilo’s die ik was afgevallen kwamen nu goed van pas. Nog even dat vakantie- en honeymoongevoel vasthouden voordat het normale leven weer begint. Helemaal normaal wordt het niet, want ik ga voortaan door het leven met een andere achternaam. 

Dat is wennen. Maar voelt goed. Mijn man en ik….