Voor mijn overleden broertje Eddy

Wat is ‘Over mijn lijk’ toch een mooi en aangrijpend realityprogramma op BNN. Ze volgen het leven van vijf ongeneeslijk zieke jongeren. 

Met een brok in mijn keel denk ik bij de aftiteling automatisch aan mijn overleden broertje. Al is hij niet overleden aan een ongeneeslijke ziekte, het zet mij wel aan het denken. Het is nu 6,5 jaar geleden: 27 januari 2002. Voor mij was het een moeilijk jaar vol met verdriet, verwarring, boosheid en teleurstelling. 

Eddy is 36 jaar jong geworden, 8 dagen na zijn verjaardagsfeest. Als ik aan hem denk, zie ik een blonde grappen makende ‘John de Wolf’ voor mij: vrolijk, ondernemend, gek op feestjes, vakanties, voetbal kijken (Feyenoord) en spelen, films bekijken en muziek luisteren. Hij was niet veroordelend, ik kon altijd met mijn kleine ‘geheimpjes’ bij hem terecht. Al moest het nooit te serieus worden. Het leven is tenslotte een groot feest!! 

Hoe vreemd voelde het die eerste week voor mij, toen ik samen met mijn moeder zijn huis binnen liep in Utrecht (Zuilen). Een huis zonder gezamenlijke herinneringen. Ik zag in de huiskamer een muur vol met foto’s van (voor mij onbekende) vrienden en feestjes. Ik haalde alles van de muur af. Ik nam zijn volledige CD collectie mee en een krat vol persoonlijke spullen. Ik kwam in een lade een kaart tegen die ik hem ooit had gestuurd. Hij had hem bewaard. Ik was ontroerd. Het volle krat staat na al die jaren nog onaangeraakt in mijn bijkeuken op de hoogste plank. 

Ook al hadden we een moeizame relatie de laatste paar jaar, ik mis hem absoluut. Er zijn in de jaren gelukkig veel goede herinneringen bijgekomen. 

Soms lijkt het wel of een dergelijk groot verlies ‘nodig’ is om zelf bewust te worden van je eigen kostbare leven. Doe ik wel die dingen die ik echt wil doen? Geniet ik wel genoeg? En wat vind ik nu belangrijk? Ik kan zeggen dat dit verlies mij uiteindelijk wel positief heeft veranderd. Natuurlijk werd ik dat jaar geconfronteerd met de (on) echtheid in vriendschap. Heb ik lang met een schuldgevoel rondgelopen en heb ik mijzelf vaak de 'waarom' vraag gesteld. Ik heb veel geleerd en ik kan nu absoluut uitspreken dat ik al jaren bewuster leef, geniet van het leven in veel opzichten en mijn eigen keuzes maak. Echte vriendschap mij dierbaar is en ik weet wat dat inhoudt. 

Het leven is één groot feest?? Laat ik zelf soms maar afwisselen met chagrijnige buien, hier en daar een teleurstelling of een irritatie. Des te meer geniet ik van al die leuke en mooie dingen!!