zaterdag 25 oktober 2008

Flitsdating


Jaren geleden is speeddating overgewaaid uit Amerika. Dat heb ik toen direct met een vriendin uitgeprobeerd in Amsterdam. Dat was een bijzondere ervaring en is mij bijgebleven. Zij is inmiddels getrouwd en ik zit nu in de snuffelfase.
Ik surf deze week wat op het internet en kom reclame tegen voor een avondje flitsdating. Op een avond op 20 mannen een goede eerste indruk maken in 3 minuten tijd. Doe eens gek, denk ik en ik meld mij aan.

Het is dinsdagavond, ik doe mijn haar los, mijn lenzen in, een leuke blouse aan en rijd richting Den Bosch. Spannend, maar toch denk ik soms die avond, wat doe ik hier? We krijgen na een welkomstdrankje wat tips mee. Stel open vragen en probeer niet 100 zinnen in 1 minuut te proppen. Ik krijg een klapper en een pen mee en zoek naar mijn tafeltje in het restaurant. Ik zit aan een vierpersoonstafel. Het belletje ringelt, tijd voor de 1e ronde. Ik zet mijn mooiste glimlach op, zet mijn glas wijn opzij en wacht. Helaas, er komt geen leuke man tegenover mij zitten. Een goed begin!! Er komen 2 mannen niet opdagen.
Na 3 minuten gaat de bel, alle mannen schuiven een stoel op. Een grote man met een zwaar Brabants accent stelt zich aan mij voor. Hij brabbelt volgens mij iets over zijn werk en over zijn dieren. Ik probeer goed te luisteren, de akoestiek is niet echt ideaal hier. We pakken beiden onze klapper, kijken elkaar nog even snel aan en kruisen een JA of NEE aan.

Het is even wennen, maar de gesprekken worden steeds leuker en meer ontspannen. Ik leg één ding vaak uit deze avond. Ja, Den Bosch is zeker een wereldreis. Ik blijf glimlachen en geef aan dat ik deze reis graag wil maken. Het alternatief is een groep 25-ers in de binnenstad van Utrecht. Ik ben verstandig (ja ja soms…); deze doelgroep is toch net iets te jong voor deze enthousiaste dame. Het blijkt dat ik voor sommige mannen toch echt té ver weg woon. Hoe kunnen ze dat nu combineren met hun kids tenslotte. Ik wist niet dat ik gelijk vroeg te willen samenwonen, zodra ik ze lief aankeek.
In de pauzes bespreken mijn buurvrouw en ik onze bijzondere ervaringen. Tussen de olijfjes en blokjes kaas door spreek ik veel soorten en maten mannen en jongens . Soms val ik na 1 minuut al stil. En een enkele keer vindt een man het uitzicht buiten ook veel boeiender. Het hoort er allemaal bij. 


Tijd om die wereldreis weer terug te maken en de aankomende 2 dagen mijn mailbox goed in de gaten te houden. Hoeveel matches heb ik en hoeveel mannen willen mij nog eens zien? Ik heb een score van 45%. Leuk om te weten, maar ja veel heb ik er niet aan….





Geen opmerkingen:

Een reactie posten