2009 - Het grote avontuur in Toscane

Op zondag 7 juni 2009 vliegen we ondanks een vertraging van een half uur richting de Toscaanse kust. Na een korte vlucht halen we de auto op bij het vliegveld van Pisa. Ik heb bij de boeking gekozen voor een upgrade, tenslotte moeten mijn benen er ook in passen. Wat zijn we aangenaam verrast als we kennismaken met onze huurauto van 1 maand oud: een Alfa Romeo Mito 1.6. Geen B categorie, maar een gratis upgrade naar een categorie F.
Tom stuurt ons via smalle wegen naar het hotel toe. Dit is voor mij gelijk een goede oefening. Op de tolweg nemen we een kaartje in ontvangst en vragen ons direct af wat we hiermee moeten doen. "Ik bewaar hem wel even", zegt Jolanda. We leren snel als een paar kilometers verder op om geld wordt gevraagd.

Vol verwachting klopt ons hart. Het is 9.30 uur, tijd voor het ontbijt. Een heerlijk hard broodje ligt al een uur op ons ontbijtbord te wachten.
Ik bekijk alle voorverpakte producten. Heb ik zin in cake, appeltaart of toch maar een cracker? Ga ik voor jam of voor iets dat op kaas lijkt? De thee smaakt goed en het uitzicht over zee is prachtig. Het tafelkleed wordt die week niet verschoond. Ik weet precies waar ik 's morgens met mijn ogen nog bijna dicht mijn theekopje neerzet. Ik zie de kringen maar als een soort van onderzetter.
Op onze laatste dag worden we gelukkig getrakteerd op een mini prullenbak. Het lijkt trouwens wel of het broodje elke dag wat zachter wordt. We lachen wat af. Op naar het volgende avontuur na het ontbijt.

Siena (ca. 100 km - maandag) We staan vroeg op en vertrekken direct na het ontbijt. Het wordt voor mij een 2 uur durend avontuur met veel haakse bochten, korte invoegstroken en dubbel geparkeerde auto's. Jolanda geniet van het uitzicht en zorgt onderweg voor de catering.
We parkeren de auto en willen deze plaats verkennen met de kleine straatjes en steegjes. We beginnen goed en zijn direct al de weg kwijt. Gelukkig zijn veel mensen behulpzaam. Jolanda krijgt direct een mobiele telefoon aangereikt, omdat haar vriendin wel Engels spreekt.
We lunchen bij het Piazza del Campo en bekijken de op een na hoogste middeleeuwse toren in Italië: het Palazzo Pubblico. Ik pak de reisgids erbij en vertel wat over de bezienswaardigheden.

Pisa (ca. 40 km - dinsdag) Jolanda rijdt richting de wereldberoemde scheve toren. Iedereen op het gras naast het Baptisterium en de Duomo probeert de toren omver te duwen. We zijn net op tijd, de bewaking waarschuwt dat iedereen direct van het grasveld af moet.
We lopen langs de vele kraampjes. Ik weet nu eindelijk waar Pinoccio heeft gewoond. We kopen beiden een souvenir en rusten na al die bezienswaardigheden uit op het grasveld waar de politie ons vast niet ziet liggen. Onderweg naar het hotel terug zingen we heerlijk vals mee met de radio.

Volterra (ca. 40 km - woensdag) Bij zonsondergang rijd ik richting Volterra. Het dorp ligt op een hoog plateau en geeft mooi uitzicht over de omliggende heuvels. We maken een korte wandeling, voordat we een keuze maken waar we gaan eten.
Ik heb mijn nieuwe lange jurk aan, maar ik merk dat ik de verkeerde keuze heb gemaakt met al die treden in het dorp. Dan maar af en toe mijn lange benen laten zien en proberen geen trede over te slaan. Jolanda heeft een dag eerder in de auto geprobeerd mij wat Italiaanse woorden te leren. Daar zaten gelukkig geen vloekwoorden bij. Ik zucht en mopper wat zachts wat de inwoners toch niet verstaan.
Het koelt 's avonds snel af. We kiezen voor een 'sfeervol' restaurant. De ruimte is mooi versierd met een plastic boeket bloemen. De kaarsjes waren op, maar gelukkig deed de TL-balk het wel. Ik leg rustig uit wat ik wil eten, de vrouw die ons bedient staat op het punt van bevallen. Wat een aangename verrassing. We hebben genoten van het eten.
Na het diner rijden we direct terug naar het hotel. Dit keer neem ik de slingerweg en scherpe bochten in de Toscaanse heuvels in het donker. Gelukkig kondigt Tom een scherpe bocht tijdig aan. Dankzij mijn groot licht bedenkt een vosje tijdig dat hij iets is vergeten en vlucht de bosjes weer in.

Lucca (ca. 65 km - donderdag) We starten met een wandeling over de begroeide stadsmuren en brengen een bezoek aan San Martino, een 11de eeuwse kathedraal en het plein Piazza Napoleone dat is genoemd naar Napoleon, wiens zuster Elisa over Lucca heeft geheerst. Jolanda vindt het leuk om via het spel Hints aan Italianen de weg te vragen. Leuk om te zien. Nog even snel langs de grote winkelstraat, zoals genoemd in de stratengids. Mijn voeten zijn nog niet gewend aan open schoenen. Gelukkig bestaat de grote winkelstraat uit ongeveer 15 winkels. Dat is voor mij nog net te overzien.
Ik maak op het terras voor de eerste keer een vriendelijke serveerster mee, al smaakt het zoutloze broodje vooraf niet beter dan anders. We hebben zin in een fotorapportage en spreken een Italiaanse vrouw aan of ze tijd voor ons heeft. In ons enthousiasme hebben we meer stadsmuren gezien dan gepland.
Ik moet nog steeds wennen aan de verkeersregels. Auto's en scooters staan overal langs de weg geparkeerd. Op de snelweg zie ik binnen een straal van 500 meter verkeersborden die een maximum snelheid van 30, 90,50 en dan weer 110 KM aangeven. Het is een vrij land, dus ik mag kiezen?

Florence (ca. 116 km - zaterdag) Het is de warmste dag van de week. We brengen een bezoek aan Piazza del Duomo: de Dom, de Campanile en het Baptisterium. In de drukte krijgen we geen kans om de panelen, het Paradijspoort van het Baptisterium van dichtbij te bekijken. David willen we zeker van dichtbij zien op het Piazza della Signoria. We kunnen het niet laten om detailfoto's te maken van al dat moois. Uiteraard ontbreekt een bezoek aan Ponte Vecchio niet: de oudste en populairste brug van Florence.
Die middag zingen we aardig wat liedjes op straat. Alleen als ik onder de douche sta wil ik mij aanmelden voor de X factor. Ik kies vaak voor de 2e stem, en toch waarderen niet alle voorbijgangers onze liedjes. Op een onverwachts moment wordt ons optreden door een trosje Italianen enthousiast opgemerkt. Zucht, wat zijn ze toch mooi en helaas zóooo jong!!!!!!!