Eigenlijk zou ik eind november in het tropisch regenwoud van Costa Rica al slingerend door de hoge bomen met mijn hoogtevrees vrolijk proosten op mijn verjaardag met een flesje water.
Het loopt anders, ik kies ervoor om heerlijk 10 dagen te relaxen met een vriendin in Kreta. Dat houdt in dat ik op 25 november thuis ben en mijn verjaardag op een andere speciale manier kan vieren.
Ik maak zelf de uitnodigingen en verstuur gelijk dansschoenen met hoge hakken mee. De single mannen doe ik dat niet aan en zoek een goed alternatief.
Het wordt een themafeest: de jaren 70. De muziek voor het feest komt mij gelukkig aanwaaien uit Purmerend. De hele maand november luister ik alleen nog naar Diana Ross, de Tramps en de Bee Gees. Muziek om vrolijk van te worden na een dag ‘hard’ werken. Ik maak een playlist om de avond mee te starten, wat relaxte muziek om rustig bij te kletsen en om de hapjes te verzorgen. Hierna gaan we los, de discobal gaat aan en we draaien aan de volumeknop voor dansbare discomuziek. Ik heb nog 2 weken, dat komt goed.
Natuurlijk vraag ik iedereen om verkleed langs te komen. Zelf huur ik een over de top jaren 70 kostuum met bijpassend kapsel. Nu op zoek naar inspiratie. Hoe maak ik van een gang en huiskamer een mooie entree en een disco? Ik google wat en bestel bij verschillende internetwinkels leuke spullen. Het bevestigen hiervan gaat wel lukken, denk ik optimistisch. Maar hoe krijg ik die discobal gemonteerd aan het plafond en dat hij het ook nog doet? Ik krijg de tip om vooral de stroom van het net te halen als ik de halogenen lamp weghaal. Met die aanwijzing moest ik het maar doen. Ik kijk bedenkelijk naar de discobal, het spotje en de losse onderdelen in de doos. Na 6 keer kijken en vasthouden de afgelopen 2 weken stop ik alles terug in de doos en pak ik mijn mobiel. Het is tijd geworden om mister handyman+ te bellen voor hulp.
De volgende werkdag loop ik met mijn slaperige hoofd de huiskamer in richting de keuken voor mijn ontbijt. Ik ben niet helemaal wakker en druk per ongeluk de verkeerde lichtknop aan. Het keukenlicht gaat niet aan, maar de discobal draait en het licht boven de eethoek wisselt telkens van kleur. Zelfs voor dit discomeisjes is dit tijdstip net iets te vroeg op de dag voor een feestje en doe direct de lichtknop weer uit.
Vrijdag neem ik vrij, ik heb alle tijd nodig om mijn actielijst af te werken. Boodschappen doen, verbouwen en omkleden. De spanningen zijn al een klein beetje voelbaar. Ik roep geen hulptroepen in en puzzel hoe ik dat leuke spontane idee goed tot uitvoering breng. Zucht, eerst maar een kopje thee en dan weer geduldig verder werken. Zaterdag ben ik vroeg wakker en ga aan de slag.
Het is bijna 8 uur, tijd voor het bezoek. Ik borstel mijn paarse haar, doe de Tl-buis uit in de gang en zet de discolampen aan. Het bezoek mag aanbellen en over de rode loper mij verrassen met een creatieve look. Spannend is dit, wat hebben ze aan. Ik zie disco, flowerpower, Elvis, bijzondere brillen, haarbanden en boa’s langskomen. Niet iedereen is verkleed. Misschien hadden ze wel discosokken aan, maar zover ben ik niet gegaan om dat te controleren. Het gaat om de gezelligheid, dus ik laat deze kleine teleurstelling bij de deur liggen en loop met het bezoek mee naar binnen.
De voetjes komen niet echt van de vloer, maar de sfeer is goed en relaxt. Ik ben blij en tevreden.
Als iedereen vertrokken is, bekijk ik rustig de cadeaus, waaronder een zelfgemaakt schilderij van een goede vriendin. Deze echte ‘Trip” kom in de nog te ‘verbouwen’ gang te hangen.
Slapen lukt niet, dus begin ik alvast met het afbouwen van de disco. Op mijn tenen loop ik naar de gang, het is echt te laat om daar alles van de muur te trekken, bedenk ik mij. Dat wordt een klusje voor de zondagochtend.
Ik kijk met een glimlach terug op dit feest, al kon helaas niet iedereen hierbij aanwezig zijn. Alleen als ik aan mijn leeftijd denk, blijft die glimlach niet hangen. Daar moet ik nog steeds aan wennen. Ik heb niets met die ronde getallen, al kom ik er niet onderuit. Ik lees een tekst van een felicitatiekaart, hierop staat vermeld dat niet alleen de leeftijd telt maar ook hoe je in het leven staat. Dat ik vol in het leven sta, genoeg ervaringen heb opgedaan om goed gebruik te maken van alle mogelijkheden die nog voor mij in de toekomst liggen. Ze hebben gelijk, ik wen er ook vast wel aan dat ik geen 30-er meer ben. Ik wacht af nu ik bij de categorie 40-ers hoor wat er op mijn pad komt…….ik kan trouwens wel wat leuke dingen verzinnen nu ik er zo over na denk
Het loopt anders, ik kies ervoor om heerlijk 10 dagen te relaxen met een vriendin in Kreta. Dat houdt in dat ik op 25 november thuis ben en mijn verjaardag op een andere speciale manier kan vieren.
Ik maak zelf de uitnodigingen en verstuur gelijk dansschoenen met hoge hakken mee. De single mannen doe ik dat niet aan en zoek een goed alternatief.
Het wordt een themafeest: de jaren 70. De muziek voor het feest komt mij gelukkig aanwaaien uit Purmerend. De hele maand november luister ik alleen nog naar Diana Ross, de Tramps en de Bee Gees. Muziek om vrolijk van te worden na een dag ‘hard’ werken. Ik maak een playlist om de avond mee te starten, wat relaxte muziek om rustig bij te kletsen en om de hapjes te verzorgen. Hierna gaan we los, de discobal gaat aan en we draaien aan de volumeknop voor dansbare discomuziek. Ik heb nog 2 weken, dat komt goed.
Natuurlijk vraag ik iedereen om verkleed langs te komen. Zelf huur ik een over de top jaren 70 kostuum met bijpassend kapsel. Nu op zoek naar inspiratie. Hoe maak ik van een gang en huiskamer een mooie entree en een disco? Ik google wat en bestel bij verschillende internetwinkels leuke spullen. Het bevestigen hiervan gaat wel lukken, denk ik optimistisch. Maar hoe krijg ik die discobal gemonteerd aan het plafond en dat hij het ook nog doet? Ik krijg de tip om vooral de stroom van het net te halen als ik de halogenen lamp weghaal. Met die aanwijzing moest ik het maar doen. Ik kijk bedenkelijk naar de discobal, het spotje en de losse onderdelen in de doos. Na 6 keer kijken en vasthouden de afgelopen 2 weken stop ik alles terug in de doos en pak ik mijn mobiel. Het is tijd geworden om mister handyman+ te bellen voor hulp.
De volgende werkdag loop ik met mijn slaperige hoofd de huiskamer in richting de keuken voor mijn ontbijt. Ik ben niet helemaal wakker en druk per ongeluk de verkeerde lichtknop aan. Het keukenlicht gaat niet aan, maar de discobal draait en het licht boven de eethoek wisselt telkens van kleur. Zelfs voor dit discomeisjes is dit tijdstip net iets te vroeg op de dag voor een feestje en doe direct de lichtknop weer uit.
Vrijdag neem ik vrij, ik heb alle tijd nodig om mijn actielijst af te werken. Boodschappen doen, verbouwen en omkleden. De spanningen zijn al een klein beetje voelbaar. Ik roep geen hulptroepen in en puzzel hoe ik dat leuke spontane idee goed tot uitvoering breng. Zucht, eerst maar een kopje thee en dan weer geduldig verder werken. Zaterdag ben ik vroeg wakker en ga aan de slag.
Het is bijna 8 uur, tijd voor het bezoek. Ik borstel mijn paarse haar, doe de Tl-buis uit in de gang en zet de discolampen aan. Het bezoek mag aanbellen en over de rode loper mij verrassen met een creatieve look. Spannend is dit, wat hebben ze aan. Ik zie disco, flowerpower, Elvis, bijzondere brillen, haarbanden en boa’s langskomen. Niet iedereen is verkleed. Misschien hadden ze wel discosokken aan, maar zover ben ik niet gegaan om dat te controleren. Het gaat om de gezelligheid, dus ik laat deze kleine teleurstelling bij de deur liggen en loop met het bezoek mee naar binnen.
De voetjes komen niet echt van de vloer, maar de sfeer is goed en relaxt. Ik ben blij en tevreden.
Als iedereen vertrokken is, bekijk ik rustig de cadeaus, waaronder een zelfgemaakt schilderij van een goede vriendin. Deze echte ‘Trip” kom in de nog te ‘verbouwen’ gang te hangen.
Slapen lukt niet, dus begin ik alvast met het afbouwen van de disco. Op mijn tenen loop ik naar de gang, het is echt te laat om daar alles van de muur te trekken, bedenk ik mij. Dat wordt een klusje voor de zondagochtend.
Ik kijk met een glimlach terug op dit feest, al kon helaas niet iedereen hierbij aanwezig zijn. Alleen als ik aan mijn leeftijd denk, blijft die glimlach niet hangen. Daar moet ik nog steeds aan wennen. Ik heb niets met die ronde getallen, al kom ik er niet onderuit. Ik lees een tekst van een felicitatiekaart, hierop staat vermeld dat niet alleen de leeftijd telt maar ook hoe je in het leven staat. Dat ik vol in het leven sta, genoeg ervaringen heb opgedaan om goed gebruik te maken van alle mogelijkheden die nog voor mij in de toekomst liggen. Ze hebben gelijk, ik wen er ook vast wel aan dat ik geen 30-er meer ben. Ik wacht af nu ik bij de categorie 40-ers hoor wat er op mijn pad komt…….ik kan trouwens wel wat leuke dingen verzinnen nu ik er zo over na denk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten