Klussen met Conny - deel 3 (de bedreiging)

Het is zaterdag acht uur 's morgens, tijd om op te staan. Vandaag gaat het gebeuren. De muren krijgen een andere kleur. Ik probeer wakker te worden onder de douche, er zit sop in mijn oren maar hoor ik nu een deurbel of lijkt het maar zo? Ja, hoor hij blijft maar rinkelen. De behanger wil aan de slag, een half uur te vroeg, hij biedt zijn excuses aan en gaat aan de slag. Ik rijd met een vriendin richting de Arena om inspiratie op te doen voor nieuwe  lampen. Als ik ’s middag naar huis rijd ben ik zo nieuwsgierig naar het resultaat. Het ziet er goed uit, ik bied hem wat drinken aan, maar hij neemt liever een slok van zijn eigen frisdrank. Dan sluit ik mij maar weer op in de slaapkamer en wacht totdat hij klaar is met beiden kamers.

Tijdens een korte pauze voor een snack bij de film hoor ik de behanger flink vloeken. Laat ik maar niet de bezorgde klant uithangen en kijk rustig de film af. Rond etenstijd hoor ik hem gerommel in de gang, het is tijd geworden om mijn gezicht en portemonnee te laten zien. Hij vraag enthousiast hoe ik de muren in de gang vind. Helaas volgen er geen enthousiaste woorden van Conny los. Natuurlijk gaat hij het loszittende behang nog plakken, dat had hij wel gezien. En ja, dat het patroon niet aansluit was hem wel opgevallen, maar dat waren toch maar een paar millimeters. Op het stuk waar je de huiskamer inloopt is alles met kleine stukjes over elkaar behangen. Creatief dat wel, maar toch niet echt wat ik voor ogen had.

Nu het geld, het overeengekomen bedrag overhandig ik hem en bedank hem voor zijn inzet. Hij loopt rood aan en is beledigd dat ik zo weinig betaal en eist meer geld. Ook dreigt hij met het strippen van het behang als ik niet meer betaal. Ik merk op dat het gesprek op deze manier niet echt professioneel overkomt en dat je met een normaal gesprek meer bereikt dan met dreigen. Hij krijgt van mij de tip van de dag: breng voortaan een offerte uit waarin je alle kosten in beeld brengt om misverstanden en teleurstellingen achteraf te voorkomen. Tenslotte hebben we niet per uur gerekend, maar gingen we voor een totaal bedrag. Omdat ik later graag als een oude zeur met zwaaiende handtas in het bejaardenhuis bingo wil spelen, kom ik hem gedeeltelijk tegemoet. Hij maakt geen oogcontact en vindt het bedrag te weinig. “This is it!”, geef ik aan.

De behanger pakt zijn spullen bij elkaar, pakt het geld aan en loopt kwaad mijn huis uit. Hij was dus een lul de behanger die toevallig een beetje kon behangen.

Zondag ontvang ik een mail van hem dat ik een hoer en slet ben. Uiteraard ontvangt hij direct een nette mail terug waarin ik aangeef dat ik het niet met hem eens ben. Maar dat we er best met de politie erbij over kunnen praten. Ik ben de beroerdste niet tenslotte.

De professionele klusser die ik had afgewezen heb ik toch maar ingeschakeld. Hij brengt gelijk zondagmiddag een bezoek en geeft meerdere malen aan dat hij zo slecht werk nooit had afgeleverd. Maar dat de schuld bij mij ligt Ja ja, nu weet ik het wel. Ik neem de gok en huur hem toch in. Dit keer gaan we het anders aanpakken.

Voor nu laat ik even los en ga zondag vieren met vrienden. 

Word vervolgd.