Kennismaking met Danh uit Vietnam

In overleg met Plan Nederland ben ik sinds kort gekoppeld aan een nieuw sponsorkindje. Ze is 11 jaar oud, ze heet Danh en woont met haar familie in Vietman. In de kennismakingsbrief die door een vrijwilliger uit het dorp is opgesteld, lees ik dat de familie in een huis woont met muren van hergebruikt hout en een dak en vloer van cement. Gedurende het hele jaar beschikken ze over water op loopafstand. Volgens de familie is Danh gezond.

De woning staat in de armste provincie van Vietnam. Lai Châu telt ongeveer 400.000 inwoners op een oppervlakte van 9.000 km². Wat een verschil in bevolkingsdichtheid met bijvoorbeeld de jongste van de twaalf provincies in Nederland. Flevoland heeft ongeveer hetzelfde aantal inwoners. De bevolkingsdichtheid (aantal inwoners per km²) in Lai Châu is 44 en in Flevoland is deze 283.

Je behoefte in het openbaar doen is daar heel normaal. Ook de familie maakt gebruik van een open veldje in de buurt van het huis. Ik kan mij nog een aantal bijzondere openbare toiletten herinneren tijdens mijn rondreizen door Thailand en Indonesië. Misschien had ik achteraf gezien liever voor een open veld gekozen. In Nederland kan ik mij daar helemaal niets bij voorstellen. Voor een man is het zo gemakkelijk. Al staat er maar ergens een boom. Ik zie mij toch nog steeds niet in Nederland of daar op deze manier de vrijheid opzoeken en loslaten.

Plan Nederland heeft in 2013 deze provincie uitgekozen voor hulp vanuit een nieuw veldkantoor. Er wordt nu gewerkt aan het verbeteren van hygiëne, sanitair en de drinkwatertoestand. Op school wordt hier ook aandacht aan besteed. Iets waar ik vroeger nooit over na heb hoeven denken. Ik kan mij nog wel de opmerkingen van mijn moeder herinneren toen ik nog heel jong was hoe belangrijk het was om je handen regelmatig te wassen. Ach, lekker in de zandbak spelen en dan lekker snoepen. Daar bouw je toch weerstand van op, hoorde je dan. De leefomgeving hier is eigenlijk helemaal niet te vergelijken met daar.

Ik schrijf nu mijn eerste brief met foto naar Danh en stel mij hierin voor. Wie weet breng ik in overleg met Plan Nederland samen met mijn grote liefde ooit een bezoek aan het gebied tijdens een van onze (verre) rondreizen. Die grote liefde heb ik al gevonden. De mooie reizen en het bezoek komen vast wel op onze bucketlist te staan, naast mijn wens dat er genoeg steun komt om de projecten daar met succes te starten en af te ronden. Ik blijf zolang het kan in ieder geval de organisatie (financieel) steunen.

 Plan Nederland - Investeer in meisjes - Girls first