Zeewolde: van drollengeur naar dennengeur

Ik ben verlost van een boze heks en stortbuien van sigarettenpeuken op mijn balkon. Voor mij geen onverwachtse salsabewegingen meer om de verse uitwerpselen in de lift te ontwijken. Als ik nu mijn huis uitloop ruik ik rotsheide, hoor ik vogeltjes fluiten en heerst er vaak een serene rust.

In mijn oude appartement op acht hoog heb ik vrij uitzicht, een zonnig balkon en ruim parkeren voor de deur. Toch ben ik erg blij dat sinds 1 september mijn uitzicht is verbeterd, zowel letterlijk als figuurlijk.

Herten spotten
Op werkdagen sta ik om half zes op. Het is stil, ik ga heerlijk mijn eigen gang in huis. Wat een luxe dat ik een eigen kleding kamer heb naast de badkamer. Niemand heeft last van mijn gestrompel. Op mijn tenen loop ik de trap af naar de keuken en probeer met een kopje thee wakker te worden.

Ik rijd een stuk door de stille kern in Zeewolde, voordat ik de provinciale weg neem richting Nijkerk en de afslag richting Utrecht. Nog elke dag geniet ik van het ruime uitzicht. De vele windmolens, het bos- en agrarisch gebied, de maïsvelden en de schapen en koeien op het land. Ik zie een grote hoeveelheid vogels in de lucht en aan het snacken op de voedzame grond.

Als ik op de terugreis langs het bordje ‘welkom in Flevoland’ rijd, gaat het licht uit. De reflectormolens (kleine draaiende spiegels op reflectorenpalen) aan de zijkant van de weg schrikken hoop ik de herten af om spontaan de weg over te steken. Soms spot ik een hert of een vos. Dat vind ik zo leuk. Mijn vriend René woont al jaren in Zeewolde en vindt het al heel normaal.  Zover ben ik nog niet.

De dildo van Zeewolde
Ik rijd langs de hockeyvelden en manege naar huis. Wat heerlijk dat ik de auto kwijt kan voor de deur en geen lange wandelingen met volle boodschappentassen naar de 8^e etage meer hoef te maken, omdat de lift net op dat moment weer eens staakt.  Ik hoef ook niet meer tijdig weg te springen als de heks van de flat vergeet de rem te gebruiken van haar heksmobiel. Nu let ik alleen op dat ik niet over poes Funny struikel, zodra ik de auto uitstap. En houd mijn ogen wijd open, ik wil liever niet in een spinnenweb lopen. Getch, dat vind ik toch zo vies en eng.

Zo langzamerhand ga ik Zeewolde steeds beter leren kennen. Kom ik al wat vaker op het winkelcentrum Zeewolde Zeehaven, maak ik af en toe een boswandeling en lopen we telkens via een andere weg door de woonwijk naar het Veluwemeer. Over de ‘dildo’ van Zeewolde wil ik meer weten. Misschien vraag ik het een keertje tijdens een activiteit vanuit de facebook groep ‘Zeewolde ontmoet Zeewoldenaren’.

Poldermeisje
Regelmatig krijg ik de vraag waarom ik helemaal in Zeewolde ben gaan wonen. Eén collega noemt mij al het poldermeisje. Maar dan wel af en toe met een licht Utregs accent, denk ik er dan bij. Lange reistijden, een plat landschap, dat kan toch alleen maar saai zijn? Nou, nee! Ik vind van niet. Er is nog zoveel te ontdekken in dit dorp.

Ik kijk nog wel in mijn achteruitkijkspiegel, maar focus vooral op wat er voor mooie en leuke dingen in het verschiet liggen en wat ik hier nog ga beleven. 

Wordt vervolgd...