Het aftellen naar onze vakantie en huwelijk was nog niet begonnen,
maar de voorpret was er al. Het is voor ons nog zover weg. Mogelijk zijn we
genoodzaakt vanwege het Coronavirus
COVID-19 ons huwelijk uit te stellen. We hebben geen stress. We
wachten rustig af hoe we er tegen die tijd voor staan. We overleggen nog met
onze touroperator en kijken dan naar mogelijke alternatieven.
Ik ben lid geworden van een groep op Facebook over Las Vegas. Er
zijn veel Nederlands leden die belevenissen en tips met elkaar delen over deze
levendige stad. Sommige Nederlands gaan alleen nog naar Las Vegas op vakantie,
die zijn verslaafd geworden. Ik kan mij daar niets bij voorstellen, er is nog
zoveel meer te zien van de wereld. We kiezen dit keer voor een korte vakantie,
omdat het accent op het huwelijk ligt. We kunnen niet alles zien in die paar
dagen en maken keuzes in wat we willen zien. De Capitool reisgids heb ik al
binnen.
Trouwkleding
Ik heb online al veel foto’s van trouwjurken bekeken om een beeld
te krijgen wat ik leuk vind en tegelijkertijd na te denken over welke
kledingstijl bij dit thema past.
Misschien vliegen we in onze trouwkleding via een
kabelbaan over de Fremont Street of gaan we in het 168 meter hoge reuzenrad The
High Roller. Fremont Street is de tweede straat van Las Vegas naast de 6,8 km
lange Strip en ligt in het oude gedeelte van de stad. Een lange sleep over de Strip lopen lijkt mij in ieder geval niet
handig, dus die valt af.
Met twee vriendinnen zijn we op afspraak een bruidsmodewinkel ingestapt. Zoveel soorten jurken, zoveel keuze. Ik wilde een aantal jurken passen en kijken wanneer ik werd uitgelachen en wanneer niet. Ik moest wennen dat ik in het middelpunt van de belangstelling stond. De medewerkster ging met mij mee het pashokje in. Dat felle licht, ik leek soms wel op een Berliner bol of ben ik nu net iets te kritisch op mijzelf? Ik wist dat ik niet gelijk zou slagen in de eerste winkel, dus voor mij waren de verwachtingen niet hoog gespannen.
Het was een gezellige zaterdagmiddag. Er is inmiddels een afspraak gemaakt met een atelier, zij maakt trouwjurken op maat en een eigen ontwerp is welkom. Mijn moeder gaat dit keer uiteraard ook mee. Het is afwachten of de afspraak door kan gaan of wordt verplaatst.
Met twee vriendinnen zijn we op afspraak een bruidsmodewinkel ingestapt. Zoveel soorten jurken, zoveel keuze. Ik wilde een aantal jurken passen en kijken wanneer ik werd uitgelachen en wanneer niet. Ik moest wennen dat ik in het middelpunt van de belangstelling stond. De medewerkster ging met mij mee het pashokje in. Dat felle licht, ik leek soms wel op een Berliner bol of ben ik nu net iets te kritisch op mijzelf? Ik wist dat ik niet gelijk zou slagen in de eerste winkel, dus voor mij waren de verwachtingen niet hoog gespannen.
Het was een gezellige zaterdagmiddag. Er is inmiddels een afspraak gemaakt met een atelier, zij maakt trouwjurken op maat en een eigen ontwerp is welkom. Mijn moeder gaat dit keer uiteraard ook mee. Het is afwachten of de afspraak door kan gaan of wordt verplaatst.
Elvis has left the building
We krijgen de tip om zeker naar een optreden te gaan van de zoon
van Elvis. Het echtpaar zoekt direct op YouTube een filmpje op en laat het ons
vol enthousiasme zien. Het gaat op Peter Vallee, ’s werelds zwaarste
Elvis-imitator, ‘Big Elvis’ Hij kan goed zingen, dus wie weet zoeken we hem op
in Harrah’s hotel. Ook hij heeft naast een 10-tal andere vermeende kinderen om
een DNA test gevraagd en een rechtszaak aangespannen, maar Maria Presley werkt
niet mee. Ik ben benieuwd hoe hoog mijn teller komt van het aantal imitators.
Omdat we allebei fan van Elvis zijn brengen we vast wel een bezoek aan de
plekken waar hij heeft opgetreden (als dit nog bestaat), gaan we naar het
monument vlakbij Beale Street en als
hoogtepunt zien we de Graceland Wedding Chapel. Het is een van de
oudste trouwkappelen en als locatie gebruikt in vele films.
We leven allemaal in een bijzondere tijd met een
gevoel of we in een foute film zijn beland. We hebben allebei een eigen
werkkamer en ik kan volledig in alle rust thuis werken. Af en toe staat er een
kat voor mijn neus, zodat ik niet verder kan typen of vergaderen. Het mandje en
de vensterbank worden goed bezocht.
Het gaat uiteraard de laatste tijd vooral over de
impact van het Coronavirus. Ik loop bijna niet meer op straat, alleen om
boodschappen te doen en ’s avonds een ommetje te maken door de wijk in mijn
dorp. Nu de zon schijnt ben ik ook wat vaker te vinden in de tuin. Ligstoel,
boek op schoot en zonnebril op. Momenteel lees ik het boek 'George & ik'
van Andrew Ridgeley. Het gespreksonderwerp trouwen zetten we op een lager
pitje. We kijken de aankomende weken aan en proberen onze weg te vinden met
thuis blijven, net zoals iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten